Στους δρόμους της εξέγερσης, τα αναχώματα στην καταστολή θα γίνουν νέα ορμητήρια αγώνα / Και στους αγώνες των εξεγερμένων οι τοίχοι κάθε φυλακής συντρίμμια..
O ακατάπαυστος κοινωνικός πόλεμος που μαίνεται, γεννιέται με την συνειδητοποίηση και την επιλογή στρατοπέδου αναμεσά στους καταπιεστές και τους καταπιεζόμενους και ξεσπά μέσα σε κάθε εξέγερση ενάντια στους φορείς και πυλώνες της καταπίεσης στο κράτος και στο κεφάλαιο. Σ’ αυτό το σκηνικό πολέμου, στους σχεδιασμούς της κάθε μάχης, πολλά μέσα αγώνα παίρνουν
μορφή και χρησιμοποιούνται στην επίθεση, ενώ η πραγμάτωσή της μας φέρνει πιο κοντά στην καταστροφή της κυριαρχίας. Κι αν ακόμα το σύστημα αλλάζει και εντείνει τις μορφές και τις μεθοδεύσεις οχύρωσης του, κι αν η καταπίεση και η εκμετάλλευση βρίσκουν χώρο σε ολοένα και περισσότερα επίπεδα της ζωής μας, κι αν ακόμα επιφυλάσσουν φυλακίσεις, συλλήψεις και
ξυλοδαρμούς σε όσους τολμούν να αγωνιστούν. Αρκεί να τολμήσουμε παραπάνω, αρκεί να εφεύρουμε νέους τρόπους αντίστασης και ανυπακοής, αρκεί να μην ξεχάσουμε τους φυλακισμένους και να σπάσουμε τα τείχη που μας χωρίζουν με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας.
Στις 20 Απρίλιου 2016 έχει οριστεί ένα κοινό εφετείο για μια πληθώρα διαφορετικών υποθέσεων αναρχικών αιχμαλώτων πολέμου, που σε πρώτο βαθμό είχαν εκδικαστεί ξεχωριστά. Συγκεκριμένα:
Υπόθεση Χαλανδρίου: Στις 23/09/2009 συνελήφθη στο σπίτι του στο Χαλάνδρι ο Χάρης Χατζημιχελάκης, μέλος της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Στο σπίτι του βρέθηκε ένας εκρηκτικός μηχανισμός ενώ από αποτυπώματα και δείγματα DNA εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για διάφορους αναρχικούς.
Υπόθεση παγιδευμένων δεμάτων: Στις 11/1/2010 συλλαμβάνονται οι Γεράσιμος Τσάκαλος και Παναγιώτης Αργυρού, μέλη της ε.ο ΣΠΦ, κατά την διάρκεια επιχείρησης αποστολής δεμάτων σε πρεσβείες και ηγέτες άλλων κρατών (14 φάκελοι-βόμβες).
Υπόθεση των συλλήψεων στο Βόλο το 2011: Μετά από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής συλλαμβάνονται οι Δαμιανός Μπολάνο, Χρηστός Τσάκαλος, Γιώργος Πολύδωρος, Γιώργος Νικόπουλος και Όλγα Οικονομίδου, μέλη της ε.ο ΣΠΦ.
Υπόθεση της ένοπλης συμπλοκής στην Πεύκη: Το Μάη του 2011 μετά από ένοπλη συμπλοκή στην Πεύκη τραυματίζεται και συλλαμβάνεται ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος, ενώ διαφεύγει με το περιπολικό ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης.
Υπόθεση των συλλήψεων στη Νέα Σμύρνη το 2010: Στις 4 Δεκέμβρη του 2010 μετά από ευρεία αντιτρομοκρατική επιχείρηση συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι αναρχικοί Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Κώστας Σάκκας, Στέλλα Αντωνίου.
Υπόθεση της ένοπλης ληστείας στο Βελβεντό: Στις 1/2/2013 ύστερα από διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Νίκος Ρωμανός, Δημήτρης Πολίτης, Γιάννης Μιχαηλίδης, Αντρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος. Επίσης, για την ίδια υπόθεση κατηγορούνται οι αναρχικοί Αργύρης Ντάλιος και Φοίβος Χαρίσης.
Η υπόθεση του Βελβεντού μάλιστα παραπέμπεται απ’ τον εισαγγελέα εφετών Γ. Γεράκη στην ίδια έδρα που θα δικάσει τα εφετεία των υποθέσεων της ε.ο. ΣΠΦ, ενώ σε πρώτο βαθμό οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν απ’ τις κατηγορίες συμμέτοχης και ένταξης στην εν λόγω οργάνωση. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια μεθόδευση της δικαστικής εξουσίας εις βάρος αναρχικών αιχμαλώτων που στόχο έχει να παρατείνει όσο το δυνατόν περισσότερο το χρόνο φυλάκισης τους ανεξάρτητα από την ποινή που έχουν. Δεν είναι η πρώτη φορά όμως που η δικαστική εξουσία χρησιμοποιεί τέτοιες τακτικές καθώς στο παρελθόν έχουμε δει μεθοδεύσεις όπως το «τσουβάλιασμα» υποθέσεων κάτω από μια κοινή οργάνωση.
Πιο συγκεκριμένα, από το 2009 και μετά με οργάνωση ‘‘ομπρέλα’’ τη ΣΠΦ, πολλές από τις συλλήψεις αναρχικών συνοδεύονται από την κατηγορία για συμμετοχή στην συγκεκριμένη οργάνωση και οι οποίες κατηγορίες τους
αναβαθμίζονται στα πλαίσια του 187 Α . Τέλος, τα πρόσφατα γεγονότα έδειξαν πως η δικαστική εξουσία ολοένα και ενισχύει τα μέσα με τα οποία επιτίθεται στους εχθρούς της, καθώς δικαστές θέλοντας να συνεχίσουν την δίκη παραβλέπουν την απεργία των δικηγορών, απορρίπτοντας το αίτημα για διακοπή της δίκης (δίκη της ε.ο. ΣΠΦ για το σχέδιο απόδρασης) ορίζοντας μάλιστα νέους συνήγορους υπεράσπισης. Οι παραπάνω τακτικές επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το σύστημα δικαιοσύνης προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα και την επιβίωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο θεμιτό ή μη και δε θα διστάσει να εξοντώσει φυσικά και ηθικά αγωνιστές, να τους φυλακίσει με πολύχρονες και εκδικητικές ποινές, να επιβάλει καθεστώτα δικαστικής ομηρίας και να προωθήσει τον εκφοβισμό στους εχθρούς της δημοκρατίας.
Το δικαστικό σύστημα αποτελεί άλλον έναν κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, μέσω του οποίου διασφαλίζεται η ισορροπία του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Η δικαστική εξουσία είναι υπεύθυνη για την παραδειγματική τιμωρία όσων ξεπερνούν τα όρια που έχει καθορίσει η κυριαρχία, είτε γιατί συνειδήτα επέλεξαν να αντιπαρατεθούν με την επιβολή της, είτε γιατί το επιτάσσουν οι σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης, οι συνθήκες καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Έτσι, η εξουσία εδραιώνει την κυριαρχία της, δημιουργώντας την εικόνα ενός ‘‘παντοδυνάμου κράτους’’, στοχεύοντας στον εκβιασμό και την τιμωρία τόσο των ίδιων των αναρχικών αιχμαλώτων, όσο και των αλληλέγγυων
τους εκτός των τειχών αλλά και των φιλικών και συγγενικών τους προσώπων.
Στοχεύουν όμως και ευρύτερα στον εκφοβισμό όσων αρνούμενοι να δεχτούν την καταπίεση και την εκμετάλλευση σαν όρους ζωής μπορεί να συνταχθούν με το επαναστατικό στρατόπεδο.
Όσο κι αν η καταστολή εντείνεται, αλλάζει μορφές και πρόσωπα. Όσο κι αν η κυριαρχία προσπαθεί να μας φυλακίσει, να μας εκφοβίσει και να μας απομακρύνει από τους αιχμάλωτους συντρόφους τόσο εμείς θα απαντάμε με λόγο και πράξεις αντίστασής και εξέγερσης, τόσο εμείς θα οξύνουμε τις
εχθροπραξίες με όλα τα μέσα ενάντια στο υπάρχον σύστημα εξουσίας και καταπίεσης, έχοντας στο νου μας πάντα τους αιχμαλώτους αυτού του πολέμου και όσους έδωσαν τη ζωή τους βαδίζοντας στο δρόμο για την ελευθερία.
Απέναντι στις μεθοδεύσεις των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους
κανένας σύντροφος δεν είναι μόνος του
Αλληλεγγύη με τους αναρχικούς αιχμάλωτους πολέμου
που δικάζονται σε 2ο βαθμό στις 20 Απρίλη
Μέχρι την καταστροφή της κοινωνίας φυλακής, ως την αναρχία.