Το πρωί της Πέμπτης 29/10, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, όπου τον τελευταίο καιρό πραγματοποιείται μία σειρά σεμιναρίων κατάρτισης επαγγελματιών από το χώρο της δημοσιογραφίας.
Η “συμβολή” μας στην εκπαιδευτική ημερίδα με θέμα τον ρόλο των media στις διεθνείς συγκρούσεις και σχέσεις πραγματοποιήθηκε με μοίρασμα κειμένων, τρικάκια, γράψιμο συνθημάτων στους τοίχους, και ανάρτηση πανό στην πρόσοψη του κτιρίου σχετικά με τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στη διαμόρφωση ιδεολογημάτων, και στη διασφάλιση της συστημικής ευρυθμίας πάνω στη διαχείριση του ζητήματος της μετανάστευσης.
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ – ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΤΟΠΙΩΝ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Το τελευταίο διάστημα, όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα, έχει ξεχυθεί σε διάφορα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, ένα πανηγύρι ανθρωπισμού. Μία καλοσχεδιασμένη φιέστα που διατρέχει πρώτα και κύρια τα τηλεοπτικά κανάλια: εικόνες πνιγμένων μεταναστών, βαρύγδουποι τίτλοι ειδήσεων “το δράμα κάνει την ανθρωπιά να ξεχειλίζει” Ένα οδοιπορικό στο μεγαλύτερο παζάρι σύγχρονης ανθρώπινης τραγωδίας” (sic). Μία καλοσχεδιασμένη φιέστα για να βάλει το δικό της λιθαράκι στον ρόλο που επιτελούν τα σύγχρονα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: στην επικύρωση και εδραίωση της εξουσίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Η πολύ πρόσφατη, σημερινή, και εγχώρια, κυριαρχική εκδοχή επιτάσσει ανθρωπισμό. Κι αυτό είναι που θα πλασάρει και η μαζική ενημέρωση, έναν ανθρωπισμό που θα μακιγιάρει το προφίλ της και ταυτόχρονα θα διαμορφώσει τους απαιτούμενους διαχωρισμούς στο σύνολο των καταπιεσμένων πλάι στο πανταχού παρόν ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας: “πρόσφυγες”- “μετανάστες”, “ντόπιοι” – “ξένοι” κ.ο.κ.
Ο ανθρωπισμός, όμως, ως προς τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος δεν μένει ανεπηρέαστος από τις οικονομικές δραστηριότητες στις οποίες επενδύουν τα αφεντικά. Οι μετανάστες αποτελούν μία βιομηχανία κέρδους για το κεφάλαιο (δημιουργία συστημάτων φύλαξης των συνόρων, στελέχωσή τους από ανθρώπινο δυναμικό, ανέγερση κ συντήρηση στρατοπέδων συγκέντρωσης και κέντρων φιλοξενίας, κυκλοφορία χρήματος εντός των εν λόγω επιχειρήσεων, απλήρωτη ή μαύρη εργασία των μεταναστών).
Σε άλλη περίπτωση, η κυριαρχία και οι μηχανισμοί της αλλάζουν στρατηγική και κρίνοντας τους μετανάστες ως πλεονάζον δυναμικό, θα προωθήσει συντηρητικά ιδεολογήματα, θα παγιώσει τον κοινωνικό εκφασισμό ως συνθήκη επιβίωσης, θα πραγματοποιήσει αλλά και θα αποκρύψει/συγκαλύψει, θα νομιμοποιήσει αλλά και θα καταδικάσει τις δολοφονίες, τους βασανισμούς σε βάρος των μεταναστών, το μόνιμο καθεστώς εκμετάλλευσης που αποτελεί όρο ζωής για τους καταπιεσμένους, ντόπιους και μη
Τα ΜΜΕ αποτελούν μία περίπλοκη βιομηχανία που με πρώτη ύλη σκόρπιες πληροφορίες και δεδομένα παρασκευάζει πραγματικότητα μέσα από την προώθηση ειδήσεων. Μία περίπλοκη βιομηχανία που προσπαθεί κάθε στιγμή να κερδίζει τη θέση της πλάι στο καταναλωτικό της κοινό, καμιά φορά φαινομενικά στεκόμενη και απέναντι στην εξουσία (ξεσκέπασμα σκανδάλων, καταγγελίες, φωνή του πολίτη κλπ). Κι έτσι όμως δεν παύουν ουσιαστικά να αποτελούν την δίοδο μέσα από την οποία θα διαχυθούν τα πιο θεμελιώδη ιδεολογήματα για τη συντήρηση και διαιώνιση του εξουσιαστικού οικοδομήματος στο σύνολο των υπηκόων: “ησυχία”, “τάξη”, “ασφάλεια”, “ανάπτυξη”. Δεν παύουν να συντελούν στη διάπλαση μίας “κοινής γνώμης” πάνω σε αυτά, και έπειτα, να ανατροφοδοτούνται μέσα από τις θέσεις της τελευταίας, καθιστώντας ακόμα πιο στέρεα τέτοια ιδεολογήματα μέσα στο κοινωνικό σώμα και δημιουργώντας νέα.
Μη γελιέστε, η αντικειμενική δημοσιογραφία και η έγκυρη ενημέρωση, οι μεγαλομαφιόζοι καναλάρχες, οι ρουφιάνοι λαμπρόπουλοι και οι λαϊκιστές λαζόπουλοι, οι εκδότες – φερέφωνα της μίας ή άλλης πτυχής του κοινοβουλευτικού συρφετού, το “κουκουλοφόροι αμαύρωσαν ειρηνική διαδήλωση”, οι φωτογραφίες αναρχικών κρατουμένων με τον υπότιτλο “τρομοκράτες”, το φιλανθρωπικό έργο των καναλιών, οι εκκλήσεις για υποκριτική αλληλεγγύη και βοήθεια σχηματίζουν γραμμή-γραμμή το σενάριο του έργου της αφομοίωσης, του φόβου, της καταστολής, της καταπίεσης, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και επιβολής.
Η αναρχική δράση κι ο διαρκής αγώνας για ατομική και συλλογική απελευθέρωση, επιφυλάσσουν τους τίτλους τέλους.
Απέναντι στις εκάστοτε στρατηγικές που διαμορφώνει η κυριαρχία, απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας, απέναντι στον κόσμο της εξουσίας, στήνουμε αναχώματα αντίστασης στην καπιταλιστική επέλαση, οργανώνουμε την άμυνα και την επίθεσή μας.
