Από τις αρχές Ιουνίου πραγματοποιείται στη θεσσαλονίκη σειρά δράσεων και παρεμβάσεων με αφορμή τις δολοφονίες μεταναστών στη Μεσόγειο και ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Πιο συγκεκριμένα:
Μοιράστηκαν κείμενα, κολλήθηκαν αφίσες και πετάχτηκαν τρικάκια σε μεγάλο μέρος του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκής: στο κέντρο, σε περιοχές των ανατολικών όσο και των δυτικών συνοικιών της πόλης.
Την Πέμπτη 4 Ιούνη πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στην Πλατεία Επταλόφου στους Αμπελόκηπους. Παρευρέθηκαν 30 με 40 σύντροφοι, μοιράστηκαν κείμενα και εφημερίδες Απατρις και πετάχτηκαν τρικακια.
Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε επίσης στο φεστιβάλ βιβλίου στην νέα παραλία όπου μοιράστηκαν κείμενα.
Το πρωΐ της Πέμπτης 25/6 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Μεταναστευσης Θεσσαλονίκης, στην Καλαμαριά. Κρεμάστηκε πανό στη είσοδο, μοιράστηκαν κείμενα σε όσους παρευρίσκονταν εκεί αναμένοντας να “εξυπηρετηθούν” σχετικά με την έκδοση ή ανανέωση των αδειών παραμονής τους, πετάχτηκαν τρικάκια με συνθήματα σε διάφορες γλώσσες, ενώ γράφτηκαν και συνθήματα στους τοίχους του κτιρίου όπου στεγάζονται οι εν λόγω υπηρεσίες.
Το κείμενο που μοιράζεται στις παρεμβάσεις:
Το τελευταίο διάστημα 1200 άνθρωποι ξεβράστηκαν νεκροί σε παραλίες της Μεσογείου με επίκεντρο τη Λαμπεντούζα στην ιταλία και σε ελληνικά νησιά,όπως το Αγαθονήσι,τη Ρόδο και τη Σάμο. Βέβαια,αυτό δεν αποτελεί κανένα αναπάντεχο νέο καθώς εχουμε υπάρξει θεατές ανάλογων περιστατικών πάμπολλες φορές με δεκάδες νεκρούς σε ανάλογα ατυχήματα.
Στην πλειονότητά τους άνθρωποι που έφυγαν από τον τόπο που ζούσαν εν μέσω εμφύλιων συγκρούσεων, καταδυνάστευσης τους από τα σκληρά καθεστώτα μέσα στα οποία μεγάλωσαν ή ακόμα και λόγω πολεμικών συγκρούσεων που η ίδια η πολιτισμένη Δύση προκάλεσε,με σκοπό την ενίσχυση της καπιταλιστικής της επιβολής και την ενδυνάμωση του ιμπεριαλισμού.
Ένα άλλο μέρος των όσων επιλέγουν το δρόμο της μετανάστευσης, το πραγματοποιούν για την επίτευξη ενός καλύτερου επιπέδου ζωής,μέσω της ανεύρεσης εργασίας ή/και ενός καλύτερου μισθού μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα του “ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου”.
Άλλωστε,γενικότερα ο άνθρωπος από την αρχή της ύπαρξης του είναι ένα διαρκώς μετακινούμενο ον πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.
Τα ίδια βέβαια, κράτη και ο καπιταλισμός ,εν γένει, μεταβάλλουν τη συμπεριφορά αντιμετώπισης του απέναντι στους μετανάστες ανάλογα με τις ισορροπίες που πρέπει να διατηρεί για να έχει πάντοτε ένα θετικό(για αυτούς) “ισολογισμό”.Άλλοτε τους χρησιμοποιεί ως φθηνά εργατικά χέρια για τις πιο σκληρές,υποβαθμισμένες και δύσκολες δουλειές, με στόχο να τους εκμεταλλευτεί και άλλοτε όταν κρίνει ότι περισσεύουν,τους φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ώστε να ενισχυθούν τα κέρδη τους μέσα από τη διαμόρφωση ενός ολόκληρου οικονομικού συστήματος που στρέφεται γύρω από το χτίσιμο φραχτών (frontex),την ανέγερση στρατοπέδων συγκέντρωσης και την αντίστοιχη φυσική επάνδρωση και υλική τους υποδομή.
Συχνά,το εκάστοτε κράτος και ειδικά εάν αυτό βρίσκεται εν μέσω κρίσης (οικονομικής και κοινωνικής) οφείλει να προωθήσει τη συσπείρωση του κοινωνικού σώματος γύρω από ένα κοινό εχθρό,κάποιες φορές εξωτερικό (όπως με τη δημιουργία του αντιγερμανικού αισθήματος τον τελευταίο καιρό) και άλλες έναν εσωτερικό καθώς αναγνωρίζει πως μπορεί να διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή του και η ειρήνη. Τότε είναι που ανάγει μια μεγάλη μάζα καταπιεσμένων και ευάλωτων φαινομενικά μεταναστών σε υπεύθυνο όλων των δεινών. Από την ανεργία του έλληνα εργάτη που του “κλέβουν” τις δουλειές (για την οποία ευθύνονται τα αφεντικά και η καπιταλιστική αναδιάρθρωση) μέχρι την αύξηση της εγκληματικότητας και έκνομων ενεργειών (στην οποία εξωθεί η εξαθλίωση τόσο ντόπιους, όσο και μη, καταπιεσμένους),καθώς και την πρόκληση φόβου στη θέα τους μέσα σε γκετοποιημένες περιοχές(που το ίδιο το κράτος δημιούργησε και υποβάθμισε). Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση προωθεί τη διασπαστικότητα και το διαχωρισμό των ίδιων των μεταναστών σε διαφορετικά επίπεδα,επεκτείνοντας έτσι,χάσματα ακόμα και μέσα στις κοινότητες τους με στόχο την αποτροπή της συσπείρωσης τους.
Έτσι,αφενός προσδίδει μια κάποια εθνική ταυτότητα στους ντόπιους ξεχωρίζοντας τους “ξένους” στο απέναντι αντίπαλο “στρατόπεδο” και αφετέρου επιτυγχάνει τη συσπείρωση των εθνικιστικών-ρατσιστικών τάσεων: είτε φανερά, με τάγματα εφόδου όπως της χ.α., είτε εμμέσως από τον υποβόσκων αναπτυσσόμενο φιλελευθερισμό και το θεσμικό πλαίσιο (νόμοι) που τον περιβάλλουν.
Παραδείγματα τέτοιων νόμων είναι οι διακρατικές συμφωνίες που έχουν συναφθεί στο ευρωπαικό κοινοβούλιο από την ευρωπαϊκή ένωση με αποκορύφωμα τη συνθήκη του Δουβλίνου 2 που επιτάσσει την παραμονή των μεταναστών στην πρώτη χώρα που τους υποδέχεται και την επαναπροώθησή τους σε αυτήν σε περίπτωση που καταφέρουν να περάσουν σε άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ,κρατώντας τους δέσμιους μιας χώρας μέσα στην οποία το πιθανότερο είναι να διωχθούν,βιώσουν τον ρατσισμό ή ακόμα και βασανιστούν (όπως τη περίπτωση του αιγύπτιου Ουαλίντ Ταλέμπ που κρατήθηκε σε ένα υπόγειο και βασανίστηκε από το αφεντικό του Σγούρδα επειδή πληρώθηκε τα δεδουλευμένα του). Αυτά,την ίδια στιγμή,που οι κατά τόπους “προνομιούχοι” -ως πολίτες ανώτερης τάξης και αξίας προφανώς… – (μέσω της συνθήκης του Σένγκεν στην ΕΕ) έχουν το δικαίωμα να κινούνται ελεύθερα,χωρίς σύνορα.
Αυτός ο πολυδιάστατος χαρακτήρας διαχείρισης του μεταναστευτικού, ενισχύεται και οχυρώνεται από τους νόμους “μεταναστευτικής πολιτικής” που η εκάστοτε κυβέρνηση και ιδιαίτερα μια αριστερή διατείνεται να φέρει εις πέρας για να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους της. Εδώ και 4 μήνες, από τη στιγμή που ο συριζα ανέλαβε τα ηνία,προχώρησε σε εξαγγελίες περί κατάργησης του εκτρώματος των στρατοπέδων συγκέντρωσης και άφησε να εννοηθεί μέσω των δικών του “ανεξάρτητων” ΜΜΕ η χαλάρωση της στάσης του με μέτρα όπως τη χορήγηση ιθαγενειών και αδειών παραμονής σχεδόν σε όλους.
Η διάψευση και η πτώση του προσωπείου του και σε αυτόν τον τομέα, ήρθε μετά από σύντομο χρονικό διάστημα καθώς πέρα από τις εφετζίδικες απελευθερώσεις μπροστά σε κάμερες, μιας μικρής ομάδας κρατουμένων (κυρίως ανήλικων και αυτών που είχαν συμπληρώσει το όριο των 18 μηνών) δεν έγινε απολύτως τίποτα άλλο. Ακόμα και αυτές φυσικά πραγματοποιήθηκαν εν μέσω διθυραμβικών σχολίων από τα συριζοκρατικά ΜΜΕ και ταυτόχρονης τρομοϋστερίας των αντίστοιχων δεξιών-συντηρητικών. Την ίδια ώρα,όμως, παραμένουν φυλακισμένοι χιλιάδες άλλοι μετανάστες χωρίς κάποια συγκεκριμένη πρόφαση, από την αριστερή συγκυβέρνηση που συνεχίζει με συνέπεια τη χάραξη πολιτικής αντίστοιχης των προηγούμενων.
Εμείς από την πλευρά μας,αντιλαμβανόμαστε πως η καταπίεση και η εκμετάλλευση που βιώνουν οι μετανάστες είναι δομικά στοιχεία του καπιταλισμού και πως δεν ξεπερνιούνται μέσω κρατικών παροχών(άδειες παραμονής,χαρτιά-βίζα κτλ) αλλά μέσω της καταστροφής των συνόρων και της διάλυσης των εθνικών και όποιων άλλων ταυτοτήτων χρησιμοποιούνται από την κυριαρχία για να διατηρούν τον διαχωρισμό των καταπιεσμένων.
Τασσόμαστε με το μέρος κάθε τέτοιου κομματιού αυτής της κοινωνίας ντόπιου και μη,που είναι έτοιμο να πολεμήσει και να εξεγερθεί ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό μέσα από έναν αδιαμεσολάβητο και διαρκή κοινό αγώνα, για την καταστροφή κεφαλαίου και κάθε μορφής εξουσίας, ως την αναρχία.
Όσο η κυριαρχία αναζητά λύσεις στο “μεταναστευτικό πρόβλημα” και μεθόδους διαχείρισης ανθρώπων
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Το κείμενο σε εκτυπώσιμη μορφή :
