ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ…
Για άλλη μια φορά, στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής έχουν τεθεί οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι
χώροι.
Από την εκκένωση της Acta et Verba στα Γιάννενα και της Ντουγρού στη Λάρισα, έως την επανειλημμένη
διακοπή του ρεύματος στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, την παρέμβαση δημοτικών αρχών και αστυνομίας στον Κένταυρο,
αλλά και τις νέες διώξεις συντρόφων/ισσών σχετικά με την κατάληψη Δέλτα, το κράτος προσπαθεί να δείξει την ισχύ του απέναντι σε κάθε δομή αντίστασης. Παρ’ότι,λοιπόν, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης δεν προωθούσαν το ’’άγριο’’ μοντέλο καταστολής και ευθείας αντιπαράθεσης, στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο, μέσα απο ποικίλους μηχανισμούς, πράγμα βέβαια ,που δεν μας έφερε προ εκπλήξεως. Τρανταχτό παράδειγμα αποτέλεσε η εκκένωση της κατάληψης στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ, που αποτέλεσε κέντρο αγώνα κατά την περίοδο της απεργίας πείνας πολιτικών κρατουμένων. Παράλληλα, παρακρατικοί σχηματισμοί έχουν στοχοποιήσει και επιτεθεί σε χώρους, όπως το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός στην Κόρινθο, τα στέκια Μπερντές και Αντίπνοια στην Αθήνα και η Κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο.
Οι καταλήψεις ανέκαθεν αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα. Είναι σημεία συνάντησης για όλους τους καταπιεσμένους και συμβάλλουν στην αντίσταση ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Αμφισβητούν τον θεσμό της ιδιοκτησίας και αποτελούν εστίες αντιπληροφόρησης και κέντρα αγώνα, συσπειρώνοντας κόσμο.Ταυτόχρονα, καλύπτουν καθημερινές ανάγκες και προωθούν τη συλλογική επίλυση των προβλημάτων που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα. Χώροι ζύμωσης ιδεών, χώροι έκφρασης και διάχυσης μιας διαφορετικής νοοτροπίας, ενάντια σε κανονιστικά πρότυπα που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι, χώροι που αποτελούν εστίες ανομίας ενάντια στη ‘’νομιμότητα’’.
Ο ρόλος που επιτελούν οι χώροι αυτοί δεν παραγνωρίζεται ούτε απο το κράτος.Γι’αυτό, όταν το τελευταίο, επιτίθεται τόσο στο σύνολο όσο και στις επιμέρους πτυχές του αναρχικού αγώνα δεν μπορεί να παραλείψει την αντιπαράθεση με τις δομές αυτές. Η καταστολή των καταλήψεων αποκτά διττό χαρακτήρα: επιφέρει πλήγματα σε υποδομές του αναρχικού αγώνα, ενώ ταυτόχρονα παίζει το παιχνίδι του παραδειγματισμού για όσους ανθρώπους
αντιπαρατίθενται στο τώρα ή θα επιλέξουν να αντιπαρατεθούν στο μέλλον με το κράτος και τον καπιταλισμό.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, το εναντίον ποιων επιτίθεται, οι τακτικές που χρησιμοποιεί όταν αποφασίζει να καταστείλει δεν είναι μόνο υλικές και πρακτικές, αλλά κύρια στρατηγικές. Ουσιαστικό παράδειγμα, αποτελεί η προσπάθεια ενός κομματιού του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει μια αντίληψη ‘’συνεργατικότητας’’ με ‘’καταληψίες’’, στη βάση κάποιων ‘’αόριστων κοινών συμφερόντων’’ στοχεύοντας, έτσι, στον έλεγχο των αντιδράσεων και εν τέλει στην αφομοίωση.
Στο χέρι μας είναι να αντιπαρατεθούμε με οποιαδήποτε κατασταλτική στρατηγική είτε αυτή αφορά τη διακοπή ρεύματος και νερού είτε την κατευθυνόμενη κοινωνική αντιπαράθεση με γείτονες ή ακόμα και την εκκένωση, αλλά και να καταφέρουμε να απαντήσουμε σε κάθε επίθεση με ευθύ τρόπο, πιέζοντας και δρώντας άμεσα, μακριά από αντιλήψεις ανάθεσης ή συμβιβασμού, γνωρίζοντας οτι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα επιφέρει αποτελέσματα ενάντια στους κρατικούς σχεδιασμούς. Ο αγώνας, προκειμένου να αποκτήσει πιεστικό χαρακτήρα ικανό να διακόψει την επέλαση της καταστολής, πρέπει να πραγματωθεί μέσα σε ένα γενικευμένο πλαίσιο που θέλει τον καθέ έναν και την κάθε μία ,που θεωρεί τις καταλήψεις ως δομή αντίστασης, να περάσει στην αντιπαράθεση με τους κρατικούς σχεδιασμούς.
Εμείς, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως μόνο ένα κομμάτι του αγώνα, που αποκτά σάρκα και οστά μέσα από ένα σύνολο διαφορετικών, μα παράλληλων κινήσεων: από τις πορείες και τις διαδηλώσεις προπαγάνδισης, ως τις συγκρούσεις στους δρόμους, τις επιθετικές ενέργειες, τους αγώνες μέσα στις φυλακές, στα κολαστήρια της μισθωτής σκλαβιάς, τον διαρκή καθημερινό αγώνα σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Κάθε επιμέρους κομμάτι του αναρχικού αγώνα, αποκομμένο απ’τα υπόλοιπα , επιτελεί μόνο έναν μικρό ρόλο μπροστά στο πως η σύνδεση όλων αυτών των κομματιών μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη, η
οποία, μέσα από την άμεση αντιπαράθεση και σύγκρουση με το υπάρχον, θα διαμορφώσει τις βάσεις πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί ένας ελεύθερος, από κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση, κόσμος.
…ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΑΝΟΜΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Το κείμενο σε εκτυπώσιμη μορφή από εδώ
