Δράσεις αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης

DSC00958_large Με αφορμή το στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Μ. Τόλη, το οποίο ήταν προγραμματισμένο για τις 25/2 στο στρατοδικείο Θεσ/νίκης, πραγματοποιήθηκαν, από διάφορες συλλογικότητες, παρεμβάσεις σε ΔΟΥ της πόλης, συγκέντρωση-μικροφωνική στην πλατεία Αριστοτέλος, ενώ την ημέρα εκδίκασης του στρατοδικείου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην στρατολογία.

Παράλληλα, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις στα πανεπιστήμια, με μοίρασμα κειμένων και αναγραφή συνθημάτων.

Φωτογραφίες & το κείμενο που μοιραζόταν στις παρεμβάσεις:

στρατσο  DSC00959_large DSC00961_large DSC00962_large DSC00963_large DSC00970_large DSC00971_large DSC00976_large

Οι εθνικοί στρατοί ως μέσο επιβολής της κυριαρχίας

⦁ Είναι ένας από τους κύριους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου που χρησιμοποιούνται από το κράτος και το κεφάλαιο για την συντήρηση της ύπαρξης τους. Μέσα σε αυτό αναπαράγονται, με σκοπό να εμπεδωθούν από τους υπηκόους της εξουσίας, διαφορές αντιλήψεις και σχέσεις που την στηρίζουν: κάθετη ιεραρχία, σεξισμός, τιμωρία, πλήρης έλεγχος, πειθαρχία, υποταγή στους ανωτέρους, ρουφιανιά, κτλ. Ο στρατός είναι, λοιπόν, μια αντανάκλαση του εξουσιαστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και το αντίστροφο. Επιπλέον, αναπαράγεται και αναπαράγει ένα από τα βασικά ιδεολογήματα για την διατήρηση του κόσμου όπωςυπάρχει σήμερα, αυτό της εθνικής ενότητας, το οποίο βασίζεται στην προώθηση ταυτοτήτων (όπως η εθνική) που διαχωρίζουν τους καταπιεσμένους μεταξύ τους και τους ενώνουν με τους καταπιεστές τους, καθιστώντας τους πιο εύκολα διαχειρίσιμους από την κυριαρχία. Μάλιστα, η επιβολή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας έχει εδραιωθεί τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας, όπως η εκπαίδευση και η εργασία, που θεωρείται φυσιολογικό κομμάτι της ζωής ενός άντρα. Ο στρατός αντιπροσωπεύει, επίσης, το μονοπώλιο που θέλει να έχει το κράτος στην βία. Και μόνο η ύπαρξη του σε ένα συμβολικό επίπεδο εκπαιδεύει τους ανθρώπους στον φόβο, προβάλει μια εικόνα παντοδυναμίας του κράτους και ενισχύει το ιδεολόγημα που βλέπει κάθε απόπειρα αντίστασης και εναντίωσης σε αυτό μάταια και καταδικασμένη να αποτύχει.
⦁ Αποτελούν έναν από τους κυριότερους κρατικούς μηχανισμούς που εξασφαλίζουν την ασφάλεια μιας χώρας. Ένας από τους διαχρονικούς ρόλους του στρατού είναι η διαφύλαξη των συνόρων και η προστασία από τους εξωτερικούς εχθρούς (κατηγορία στην οποία δεν εντάσσονται μόνο τα στρατεύματα από άλλες χώρες που προσπαθούν να επεκταθούν σε εδάφη άλλων κρατών αλλά και κάθε μετανάστης που προσπαθεί να περάσει τα σύνορα). Παράλληλα, αναλαμβάνει την καταστολή του εσωτερικού εχθρού και την επαναφορά στην ομαλότητα. Πιο συγκεκριμένα, ο στρατός ανέκαθεν καλούνταν να αντιμετωπίσει συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Πλέον ως έκτακτη ανάγκη ορίζεται η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, με την κατασκευή (hot-spot) κέντρων κράτησης, στήνοντας δομές ταυτοποίησης και επαναπροώθησης όσων δεν πληρούν τα κριτήρια χορήγησης ασύλου με τους στρατιώτες να χρησιμεύουν αυτή τη φορά όχι ως αναλώσιμοι στα πεδία των πολέμων, αλλά ως δωρεάν εργατικό δυναμικό για την άμεση υλοποίηση των σχεδίων της άρχουσας τάξης. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που ο στρατός, ως ένας μηχανισμός άμεσης αποκατάστασης της ομαλότητας προσφέρει τις υπηρεσίες του. Υπηρεσίες όπως το σπάσιμο μιας απεργίας που αποτελεί απειλή για την ροή της καθημερινότητας, όπως ήταν η επιστράτευση στην απεργία των απορριμματοφόρων τον Οκτώβρη του 2011 στη Θεσσαλονίκη, είτε υπηρεσίες για την καταστολή εξεγέρσεων που οδεύουν στην ανατροπή ενός καθεστώτος, ειδικότερα όταν αυτές πραγματοποιούνται εκτός μητροπολιτικού τοπίου, όπου οι εξεγέρσεις δεν μπορούν να τεθούν τόσο εύκολα υπό τον έλεγχο των εξουσιαστών. Προς την κατεύθυνση της καταστολής άλλωστε του εσωτερικού εχθρού (σκοπός με τον οποίο είναι επιφορτισμένος και ο άρρηκτά συνδεδεμένος με τον στρατό, θεσμός της αστυνομίας, σε βαθμό που ο ρόλος του ενός μηχανισμού διαπλέκεται με το ρόλο του αλλού), κινούνται, πλέον, και οι γνωστές ασκήσεις ελέγχου και καταστολής πλήθους σε αστικό τοπίο που εκτελούνται από τον στρατό. Καταληκτικά, η ανάπτυξη στρατηγικής και μεθοδολογίας γύρω από το πως διεξάγεται ένας πόλεμος δεν χρησιμοποιείται απλά για την νίκη σε έναν εθνικό πόλεμο αλλά και για την επιβολή της κυριαρχίας στους υπηκόους της και σε «καιρό ειρήνης», τόσο μέσω της εξέλιξης της καταστολής όσο και μέσω της παραγωγής και διάχυσης ιδεολογημάτων.
⦁ Είναι,κυρίως, μηχανισμοί επιβολής τόσο των κρατικών συμφερόντων όσο και της εξασφάλισης τεράστιων οικονομικών κερδών. Νέα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, που αναπτύσσονται στα διάφορα ερευνητικά προγράμματα του στρατού, προσφέρουν στην οικονομία μέσω της δημιουργίας νέων καταναλωτικών αναγκών και προϊόντων κάλυψη τους που παράγουν επιπλέον κέρδος για τα αφεντικά. Παράλληλα, η βιομηχανία όπλων είναι μια από τις πιο κερδοφόρες αγορές και η λειτουργία των στρατιωτικών μονάδων απαιτεί τεράστια ποσά για την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπινου δυναμικού της. Βέβαια, για να υπάρχει κοινωνική αποδοχή-ανοχή για την αγορά οπλικών συστημάτων απαιτείται και η κατασκευή ενός εχθρού που μας απειλεί ανά πασά στιγμή. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ φαινομενικά οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε τεντωμένο σκοινί, με το δάκτυλο στην σκανδάλη με καταγγελίες εκατέρωθεν για παραβιάσεις και αναχαιτίσεις, βλέπουμε άριστη συνεργασία σε κατασταλτικό επίπεδο με έκδοση πολίτικων κρατουμένων (σε συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών MIT-ΕΥΠ). Αυτή η τεχνητή έχθρα, που συχνά πυκνά τα ΜΜΕ υπενθυμίζουν στους «εθνικά περήφανους έλληνες» μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας, έχει οδηγήσει στο να ξεκόβονται τεράστια ποσά του ΑΕΠ για τον εξοπλισμό των 2 χωρών στηρίζοντας μια ολόκληρη οικονομία που δομείται γύρω από τον μιλιταρισμό.
Όμως, ξεπερνώντας τα εθνικά σύνορα και τις εγχώριες μπίζνες του Ε.Σ., δεν γίνεται να μην μιλήσουμε για τον ρόλο του στρατού εκεί που πραγματικά διακυβεύονται τεράστια οικονομικά οφέλη, στην διεθνή σκακιέρα που συγκρούονται οι ελίτ για την οικονομική επικράτηση. Εκεί όπου οι διακρατικές συμμαχίες σε επίπεδο καταστολής εξεγέρσεων αλλά κυρίως σε οικονομικό επίπεδο χρειάζονται μια πολεμική μηχανή που θα λειτουργήσει σαν ασπίδα αλλά και σαν μηχανισμό επιβολής των συμφερόντων της οποτεδήποτε χρειαστεί. Έτσι, από την μια έχουμε την στρατιωτική υπερδύναμη του ΝΑΤΟ που έχει πάρει μέρος σε αναρίθμητα εγκλήματα είτε άμεσα είτε έμμεσα για την διασφάλιση των συμφερόντων των δυτικών χωρών υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ, και από την άλλη τις 2 υπερδυνάμεις Ρωσία- Κίνα και τους συμμάχους τους. Δυο στρατόπεδα για την διασφάλιση των μεγάλων διακρατικών οικονομικών συμφερόντων όπως είναι η πολυαναφερόμενη διατλαντική συμμμαχία μεταξύ ΕΕ-ΗΠΑ και η BRICS που ιδρύθηκε το 2009 μεταξύ Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Ν. Αφρικής. Η απόφαση της εμπλοκής του Νατοϊκού συνασπισμού στην διαχείριση των μεταναστευτικών ροών ρίχνει τώρα πια τις μάσκες και πλέον έχουμε τους δυο φαινομενικά εχθρικούς στρατούς Ελλάδας-Τουρκίας να περιπολούν από κοινού το εδώ και χρόνια πεδίο αντιπαράθεσης των δυο χωρών, το Αιγαίο, κάτω από την στέγη της διατλαντικής συμμαχίας. Μια κοινή ασπίδα απέναντι στους διωκόμενους των δικών τους πολέμων, απέναντι σε όλους εκείνους που πληρώνουν το τίμημα των συμφερόντων της κυριαρχίας. Τώρα πια οι παραβιάσεις, οι ΑΟΖ και οι συνοριακές γραμμές εξαφανίζονται για την προάσπιση του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Η επεκτασιμότητα είναι βασική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος για την εξασφάλιση νέων πόρων και την διάνοιξη νέων αγορών και η δύναμη των όπλων είναι ένα από τα βασικά στάδια για την διάνοιξή του δρόμου οπου θα παρελάσει το πολυεθνικό κεφάλαιο πάνω στα πτώματα στρατιωτών και αμάχων. Ως αναρχικοί, δεν νοείται να υπηρετήσουμε ένα θεσμό της εξουσίας που αναπαράγει όλα όσα μισούμε και εναντιωνόμαστε, ένα θεσμό που έχει ξεκάθαρη θέση εναντίον μας στον πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία, προστατεύοντας τα κράτη και τα αφεντικά, εκπληρώνοντας παράλληλα τα συμφέροντα τους και που θα μας φέρει αναπόφευκτα άμεσα συγκρουόμενους μαζί του στο δρόμο προς την αναρχική επανάσταση.
Ως εκ τούτου, θεωρούμε άλλο ένα κομμάτι του πολύμορφου αναρχικού αγώνα την ολική άρνηση στράτευσης όχι ως μια πασιφιστική και ανθρωπιστική επιλογή αλλά ως μια συνειδητή επιλογή που οφείλει να συλλογικοποιηθεί και να συνοδεύεται από την στράτευση μας στον αγώνα για καταστροφή κράτους, καπιταλισμού και κάθε εξουσίας!
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΗ, ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ Μ.ΤΟΛΗ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *